EN
Digital design tools have been considered for a long time as an extra skill for architects. ‘Extra’ in relation to what was understood as ‘traditional’ design means. However, during the last 15 years, digital tools have become the main – if not the only – design tools. Unfortunately, that doesn’t translate into a deeper change of the ways we follow in order to design. In fact, most digital tools have been created as a direct analogy to the older tools. Consequently, the transition into the digital worlds remains for architecture and design on the surface and entails the danger for the discipline to become irrelevant. At the same time, the omnipresence of the digital tools changed the focus of the architectural discussion and transferred it towards more technical directions. That inevitably led to a self-referential approach which more and more distances itself from the general aim: architectural design itself. The aim of the course therefore is twofold: On the one hand, to familiarize the students with processes and ways of thinking imposed by digital tools instead of focusing on software. At the same time however, the course will explore the ways in which the students can engage digital tools in order to create narratives that relate to design instead of relating to the tools themselves. The students will be asked to design, through specific exercises, in order to produce architectural narratives and mythologies.
GR
Τα ψηφιακά μέσα σχεδιασμού θεωρούνταν για ένα μεγάλο διάστημα ως μία επιπλέον δεξιότητα. ‘Επιπλέον’ σε σχέση με τα παραδοσιακά μέσα σχεδιασμού – τα οποία πολλές φορές ονομάζονται λανθασμένα αναλογικά. Πλέον, εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια, τα ψηφιακά μέσα σχεδιασμού είναι στην ουσία τα βασικά, και σε πολλές περιπτώσεις τα αποκλειστικά, μέσα σχεδιασμού. Αυτό όμως δεν συνεπάγεται και μία αλλαγή στους τρόπους με τους οποίους σχεδιάζουμε. Εξάλλου, το μεγαλύτερο μέρος των ψηφιακών μέσων σχεδιασμού έχει γίνει κατ’ αναλογία των μέσων που χρησιμοποιούσαν οι αρχιτέκτονες πριν την έλευση των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Επομένως με αυτόν τον τρόπο η μετάβαση στα ψηφιακά μέσα παραμένει επιφανειακή και κυρίως αφήνει τον σχεδιασμό ανεπηρέαστο σε μεγάλο βαθμό από τις εξελίξεις που έχουν επιφέρει οι ψηφιακές τεχνολογίες στο σύνολο στης σύγχρονης ζωής. Παράλληλα, η επικράτηση των ψηφιακών μέσων μετέφερε το επίκεντρο της συζήτησης γύρω από αυτά σε όλο και περισσότερο τεχνικές κατευθύνσεις. Αυτό μοιραία οδήγησε σε μία αυτοαναφορικότητα που μοιάζει να απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον γενικότερο στόχο: το ίδιο τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Στόχος του μαθήματος λοιπόν είναι από τη μία να εξοικειώσει τους φοιτητές/τριες, όχι με συγκεκριμένα εργαλεία ή λογισμικά, αλλά με τις νέες λογικές που φέρνουν οι ψηφιακές τεχνολογίες στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Ταυτόχρονα όμως το μάθημα θα εξετάσει το πώς οι φοιτητές/τριες μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα ψηφιακά μέσα για να αναπτύξουν αρχιτεκτονικές αφηγήσεις που δεν αφορούν τα ίδια τα μέσα αλλά τον σχεδιασμό. Οι φοιτητές/τριες θα κληθούν να σχεδιάσουν μέσα από συγκεκριμένες ασκήσεις, εφαρμόζοντας τις λογικές που διέπουν τα ψηφιακά μέσα με στόχο τη δημιουργία αρχιτεκτονικών αφηγήσεων και μυθολογιών.
student work:
| >>info: | |
| instructor: | Dimitris Gourdoukis |
| institution: | School of Architecture, Aristotle University of Thessaloniki |
| date: | Fall 2020 |