EN
The COVID-19 health crisis brought to the surface several social ills, reflected on urban space, by driving to the extremes already existing ailing situations. At the same time, it made obvious the extent of the post-political condition in all aspects of everyday life.
Those social ills can be summarized in the five following propositions:
– The rapid explosion of inequalities
– A deficit of democracy through the weakening of democratic processes
– The inability to socialize and form collectives.
– Young people reaching a dead-end in terms of possibilities of expression, organization and forming of political conscience.
– The reflection of the above in space, expressed as a lack of public space and urban ecology
The proposal for the re-use of the Ladopoulos factory facilities is placed on the intersection of the first four of the above points through their relationship with the fifth that is their spatial expression. It is fully aware of the fact that architecture can’t solve such issues through design. At the same time however, it starts from the belief that architecture’s raison d’être is not to provide solutions to specific problems but rather to create a field of possibilities.
The proposal is also aware that architecture – like urban design and planning – might not be able to provide solutions by themselves, they can however become part of the problem quite easily: More often than not situations like the reuse of industrial building stock is discussed in terms of financial gain or of accommodation of the needs of public facilities. The first case is about the exploitation of space that aims at maximum financial gain through ill-defined growth, and ultimately the production of surplus through design. The second case exploits space through central programming by providing public facilities (related to administration, culture etc.), that use but don’t activate space.
Between this binary opposition of private and public, the proposal favors the common. It doesn’t subscribe to any of the above approaches, while it understands contemporary cities as an assemblage of formal, urban and social elements. Therefore, it tries to create the background that would allow the creation of social synapses that could in tern counterbalance the democracy deficit.
The proposal creates an assemblage of formal, social, historical, and political fragments, hoping that it can generate this way common space. To achieve that, it proposes a concurrent typological and programmatic organization, whose intersection could create the desired conditions
GR
Η υγειονομική κρίση που προκλήθηκε από την πανδημία του COVID 19, έφερε στην επιφάνεια μία σειρά από παθογένειες του αστικού χώρου – και της σύγχρονης κοινωνικής κατάστασης εν γένει – οδηγώντας στα άκρα τις συνθήκες που ήδη επικρατούσαν. Αποκάλυψε επίσης την πραγματική έκταση της ‘μετα-πολιτικής’ σε όλες τις εκφράσεις τις καθημερινής ζωής.
Οι παθογένειες αυτές θα μπορούσαν να συνοψιστούν στις παρακάτω 5 προτάσεις:
– Η ιλιγγιώδης έκρηξη των ανισοτήτων
– Ένα έλλειμμα δημοκρατίας μέσα από την αποδυνάμωση των δημοκρατικών διαδικασιών.
– Η αδυναμία κοινωνικοποίησης και δημιουργίας συλλογικοτήτων.
– Ένα συνολικό αδιέξοδο των νέων, που αντιμέτωποι με τα παραπάνω μοιάζει να έχουν μείνει χωρίς τρόπους έκφρασης, οργάνωσης και πολιτικοποίησης.
– Η αποτύπωση των παραπάνω στο χώρο ως έλλειμμα δημόσιου χώρου και αστικής οικολογίας.
Η πρόταση για την ανάπλαση του πρώην εργοστασίου Λαδόπουλου έρχεται να τοποθετηθεί στη διασταύρωση των τεσσάρων πρώτων, αλληλένδετων στοιχείων μέσα από τη μελέτη και τη συσχέτισή τους με το πέμπτο, που αποτελεί ουσιαστικά τη χωρική τους αποτύπωση. Η πρόταση από τη μία έχει πλήρη επίγνωση του ότι η αρχιτεκτονική δεν μπορεί από μόνη της να δώσει λύση σε τέτοιου είδους προβλήματα. Ταυτόχρονα όμως, ξεκινάει από την παραδοχή ότι ο υπαρξιακός της ρόλος δεν είναι κατ’ αρχήν η λύση προβλημάτων αλλά η δημιουργία ενός πεδίου δυνατοτήτων σε σχέση με τα υπάρχοντα ζητούμενα.
Η πρόταση γνωρίζει επίσης ότι η αρχιτεκτονική – όπως και ο αστικός, πολεοδομικός και χωροταξικός σχεδιασμός – μπορεί να μη δίνουν από μόνα τους λύσεις, πολύ εύκολα όμως μπορούν να γίνουν μέρος του προβλήματος. Έτσι η αντιμετώπιση τέτοιον ζητημάτων – όπως η επανάχρηση βιομηχανικών κτιριακών αποθεμάτων σε πιθανά υποβαθμισμένες περιοχές – γίνεται συνήθως είτε με όρους οικονομίας είτε με όρους δημόσιου προγραμματισμού. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε εκμετάλλευση με στόχο το μέγιστο οικονομικό όφελος με τη λογική μίας θολά ορισμένης ‘ανάπτυξης΄ και τελικά την παραγωγή υπεραξίας μέσω του σχεδιασμού. Στη δεύτερη περίπτωση, έχουμε τη λογική της εκμετάλλευσης του κτιριακού αποθέματος για τη στέγαση δημόσιων χρήσεων (πολιτισμού, διοίκησης κτλ) που ακολουθούν ένα κεντρικό προγραμματισμό. Αποτέλεσμα σε αυτή την περίπτωση είναι οι χώροι να χρησιμοποιούνται αλλά τελικά να μην ενεργοποιούνται.
Ανάμεσα σε αυτό το δίπολο μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου, η πρόταση προκρίνει μία αντίληψη του κοινού. Στέκεται μακριά και από τις δύο προηγούμενες λογικές και αντιλαμβάνεται την πόλη ως μία ετερογενής συναρμογή μορφολογικών, αστικών και κοινωνικών παραγόντων. Επομένως, προσπαθεί να δημιουργήσει το υπόβαθρο που θα επιτρέψει τη δημιουργία κοινωνικών συνάψεων που θα μπορούσαν να αντισταθμίσουν την απορρύθμιση και το δημοκρατικό έλλειμμα.
Η πρόταση δημιουργεί μία συναρμογή μορφολογικών, κοινωνικών, ιστορικών και πολιτικών θραυσμάτων πιστεύοντας ότι έτσι θα προσφέρει τις κατάλληλες συνθήκες και τη δημιουργία κοινού χώρου. Για το πετύχει αυτό στην πράξη προτείνει μία ταυτόχρονη τυπολογική και προγραμματική οργάνωση, η τομή των οποίων θα δημιουργήσει την επιθυμητή συνθήκη.
ΕΝ
Typological Organization
In terms of typology, the proposal is organized according to 6 – almost archetypical – types that define its references. More specifically:
A. The Ruin
The collective memory represented by the existing shell in its current condition. The existing building stock is used as it is. It supports an understanding of economy and recycling – of material, of spatial conditions, of memory. Therefore some of the existing buildings are restored while others are left in their current condition revealing its wear and the passing of time. The ruin functions as a memory, a reference and a reminder.
B. The square / The forum
The space of socialization, political action and organization. It acts as a meeting point and organizes all other elements of the proposal. Spatially it has a double presence. The first – as forum – is inside the existing building stock and in the center of the old factory. It occupies building 30 and creates a large, interior common space. The second – as the square – is located in the open part of the area and defines a large, open common space.
GR
Τυπολογική οργάνωση
Σε τυπολογικό επίπεδο η πρόταση οργανώνεται με βάσει 6 – σχεδόν αρχετυπικές – μορφές που καθορίζουν και τις εννοιολογικές αναφορές της. Ειδικότερα:
Α. Το Ερείπιο
Η συλλογική μνήμη που αντιπροσωπεύει το ίδιο το υπάρχον κέλυφος και η τωρινή του κατάσταση. Το υπάρχον κτιριακό απόθεμα διατηρείτε στο σύνολό του. Αυτό προκύπτει κατ’ αρχάς από μία αίσθηση οικονομίας, αξιοποίησης όλων το δυνατοτήτων, και ανακύκλωσης – υλικών, χωρικών συγκροτήσεων, μνήμης. Έτσι τα υπάρχοντας κελύφη κάπου επενδύονται και επαναφέρονται σε μία νέα κατάσταση, ενώ κάπου παραμένουν στην τωρινή τους κατάσταση, αποκαλύπτοντας τη φθορά και το χρόνο που έχει περάσει από πάνω τους. Το ερείπιο λειτουργεί ως ανάμνηση, υπενθύμιση και αναφορά.
Β. Η Πλατεία / Το forum
Ο χώρος κοινωνικοποίησης, πολιτικής δράσης και οργάνωσης. Λειτουργεί ως σημείο συνάντησης και συζήτησης και οργανώνει όλα τα υπόλοιπα στοιχεία της πρότασης. Χωρικά έχει διπλή υπόσταση. Η πρώτη – ως forum – στο εσωτερικό του κτιριακού αποθέματος και στην καρδιά του συγκροτήματος. Καταλαμβάνει όλο το μήκος τους κτιρίου 30 δημιουργώντας ένα μεγάλο, εσωτερικό, δημόσιο χώρο. Η δεύτερη – ως πλατεία – βρίσκεται στο βορινό, ανοικτό κομμάτι της περιοχής επέμβασης ορίζοντας έναν μεγάλο, ανοικτό, δημόσιο χώρο.
EN
C. The street
The condition in-between all the others. It leads to them, but at the same time it acts as their buffer zone and if effect it expands them. Several routes are created both inside the various spaces as well as around the exterior areas.
D. The Agora
The financial aspect of the proposal. It appears both in the form of a central market that occupies building 40, as well as smaller spaces of financial activity distributed throughout the proposal.
GR
Γ. Ο δρόμος
Ως μία συνθήκη ανάμεσα σε όλες τις υπόλοιπες. Η κατάσταση που οδηγεί σε αυτές αλλά ταυτόχρονα παραλαμβάνει τους απόηχούς τους επεκτείνοντάς τις. Διαδρομές δημιουργούνται τόσο στο εσωτερικό των χώρων, ανάμεσα στις διαφορετικές χρήσεις, όσο και στους εξωτερικούς χώρους και τις νέες διαμορφώσεις που συμβαίνουν εκεί.
Δ. Η αγορά
Η συνθήκη της οικονομικής πλευράς της πρότασης. Παίρνει τόσο μία πιο κεντρική υπόσταση με μία μεγάλη στεγασμένη αγορά στο κτίριο 40, όσο και έναν μεγάλο αριθμό μικρότερων ‘αγορών’ και χώρων οικονομικών δραστηριοτήτων που βρίσκονται διασκορπισμένες στο σύνολο της επέμβασης.
EN
E. The Garden
The garden acts to a certain extent as a counterpoint to the rest of the typological references and to the urban condition that they create. As such it occupies a large part of the proposal: The larger part of the open area on the north of the site forms a large garden – more organized at some places while following freer at other. At the same time, fragments of the garden are dispersed within the ‘urban’ part of the rest of the proposal forming green areas that meet and graft with urbanity and ultimately transforming counterpoint into modulation and transcription.
F. Personal Spaces / adhoc conditions
The expression of individuality in space. If the rest of the typologies refer to – more or less – collective conditions, here we have the expression of the monad. As personal spaces (places for work, study etc.) or as adhoc expressions of the will of the users.
GR
Ε. Ο κήπος
Ο κήπος, ως ένα σημείο λειτουργεί ως αντίστιξη στις υπόλοιπες τυπολογικές αναφορές. Βρίσκεται στον αντίποδα της αστικότητας της υπόλοιπης πρότασης. Ως τέτοιο λοιπόν καταλαμβάνει ένα μεγάλο κομμάτι της πρότασης. Περιβάλλει συνολικά την πλατεία στο βορινό κομμάτι του site όπου βρίσκεται ένα μεγάλος συνεχής κήπος – τόσο σε οριοθετημένες όσο και σε ελεύθερες εκδοχές. Ταυτόχρονα όμως θραύσματά του διασκορπίζονται στον ‘αστικό ιστό’ της υπόλοιπης πρότασης δημιουργώντας οάσεις πρασίνου, αλλά και – κυρίως – σημεία συνάντησης και μπολιάσματος με τον δεύτερο πόλο της αστικότητας περνώντας έτσι από την αντίστιξη στην αλλοίωση και τη μεταγραφή.
ΣΤ. Ο προσωπικός χώρος / Η adhoc επέμβαση
Η βούληση της ατομικότητα στο χώρο. Αν όλες οι υπόλοιπες τυπολογίες αναφέρονται – περισσότερο ή λιγότερο – σε συλλογικές συνθήκες, εδώ βρίσκουμε την έκφραση της μονάδας. Είτε ως προσωπικούς χώρους – χώροι εργασίας, μελέτης, ενδοσκόπησης κτλ. – είτε ως αυθόρμητες χωρικές εκφράσεις των χρηστών.
EN
Programmatic organization
A. Knowledge
(library, reading room, seminar rooms)
Places for the production, transmission and emancipation of knowledge.
B. Discussion / Social organization
(amphitheater, hosting of local collectives, meeting spaces)
The programmatic expression of the forum as spaces of discussion and social and political interaction.
C. Corporality / Sports
(courts, swimming pool, dance and yoga school, skate park, climbing walls)
Engaging the body is equally important and therefore corporeality if represented in many ways withing the proposal.
D. Culture / Presentation
Cultural spaces are functioning in-between knowledge and economy. They form some of the main spaces that could accommodate the formation of new social connections, but at the same time they operate on a more practical level as the reason that would attract more people in the area.
Ε. Economy
(market, pop-up stores, restaurants / café / bars, hostel)
Uses that are aiming to support the financial sustainability of the proposal. However, they can easily become places of social interaction too.
F. Introspection / Isolation
(glasshouse, gardens, church)
The desired collectivity can become active only through a parallel support of individuality. Therefore, spaces of individuality are all over the space of the proposal, both interior and exterior.
G. Administration
Public administration spaces that are already present, become part of the proposal.
H. Production
Productivity acts as the practical side of knowledge. Meeting and social and political interaction happens in most cases in relation to places of work and production. Therefore, a large line of co-operative spaces and personal work-spaces is distributed on both sides of the forum.
GR
Προγραμματική οργάνωση
Σε προγραμματικό επίπεδο η πρόταση προκρίνει τη λογική ενός μωσαϊκού που πλέκει και αναμιγνύει ένα μεγάλο αριθμό διαφορετικών χρήσεων. Η συνύπαρξη αυτή αποσκοπεί στη δημιουργία εν τέλει νέων, υβριδικών προγραμματικών συνθηκών. Οι προτεινόμενες χρήσεις μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε 8 ενότητες. Πιο συγκεκριμένα:
Α. Γνώση
(βιβλιοθήκη / αναγνωστήριο, αίθουσες σεμιναρίων)
Χώροι παραγωγής, μετάδοσης και χειραφέτησης της γνώσης.
Β. Συζήτηση / Κοινωνική οργάνωση
(αμφιθέατρο, στέγαση συλλογικοτήτων, χώροι συνάντησης)
Η προγραμματική έκφραση της τυπολογίας του forum ως χώροι συζήτησης και κοινωνικής και πολιτικής διαντίδρασης.
Γ. Σωματικότητα / Άθληση
(γήπεδα, πισίνα, dance school / yoga, skate park, climbing walls)
Η σωματικότητα εκφράζεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους στο πλαίσιο της πρότασης. Τόσο σε ορισμένους, ειδικευμένους για αυτόν ακριβώς το ρόλο χώρους, όσο σε πιο συνολικές κινήσεις που διαπερνούν τα διαφορετικά κομμάτια της πρότασης.
Δ. Παρουσίαση / Πολιτισμός
(εκθεσιακός χώρος, σινεμά / θερινό σινεμά, αίθουσες παρουσιάσεων / διαλέξεων, θέατρο, θεατρικό εργαστήρι)
Οι πολιτιστικές χρήσεις λειτουργούν ανάμεσα σε αυτές της γνώσης και της οικονομίας. Από τη μία αποτελούν βασικό κομμάτι στην προσπάθεια δημιουργίας νέων κοινωνικών συναρμογών, αλλά ταυτόχρονα έχουν και μία πιο πρακτική διάσταση προσελκύοντας κόσμο σε διαφορετικές ώρες της ημέρας ενισχύοντας την οικονομική δραστηριότητα.
Ε. Οικονομία
(αγορά, pop-up stores, εστιατόρια / café / bars, hostel)
Χρήσεις που κατ’ αρχάς στοχεύουν να ενισχύσουν και να υποστηρίζουν την οικονομική αυτονομία της πρότασης που βρίσκονται διάσπαρτες στα διάφορα κτίρια του οικοπέδου. Οι οικονομικές χρήσεις μπορούν πολύ εύκολα να μετατραπούν σε χρήσης συνάντησης και κοινωνικών ζυμώσεων.
ΣΤ. Ενδοσκόπηση / Απομόνωση
(θερμοκήπιο, Κήποι, Ναός)
Η επιδιωκόμενη συλλογικότητα μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από μία παράλληλη ενίσχυση της ατομικότητας που τελικά καταλήγει με αυτόν τον τρόπο να την υποστηρίζει. Οι χώροι αυτοί βρίσκονται σχεδόν παντού μέσα στην πρόταση, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά.
Ζ. Διοίκηση
(Υπάρχοντες χώροι του Δήμου)
Οι χώροι διοίκησης που υπάρχουν στο site διατηρούνται.
Η. Παραγωγή
(εργαστήρια / workshops, χώροι γραφείων (συνεργατικοί χώροι κτλ))
Η παραγωγικότητα, λειτουργώντας ως η πρακτική πλευρά της γνώσης, αποτελεί τον πυρήνα δημιουργίας στο site. Η συνάθροιση και η κοινωνική και πολιτική δραστηριοποίηση γίνεται σχεδόν πάντα σε σχέση με του χώρους εργασίας και παραγωγής. Έτσι μία σειρά από συνεργατικούς χώρους και χώρους ατομικής εργασίας βρίσκονται και στις δύο πλευρές του forum.
Acknowledgements: images contain samples from Michelangelo Antonioni’s Zabriskie Point
| >>info: | |
| design: | object-e | Dimitris Gourdoukis & Katerina Tryfonidou with Chara Agnanti, Meropi Konstantinidou, Maria Remma. |
| awards | - Honorable Mention, Ladopoulos Papermill Redesign competition. |
| date: | 2021 |